Lisa Gherardini del Giocondo – znana na całym świecie jako Mona Lisa – stała się nieśmiertelna dzięki portretowi namalowanemu mistrzowską dłonią Leonarda da Vinci. Kim była sama Lisa? Jak doszło do powstania obrazu? Co łączyło kobietę z malarzem? Jaką tajemnicę skrywa uśmiech błąkający się na jej ustach?
Teatralne podsumowanie sezonu 2021/2022
Za mną bardzo długi i intensywny sezon teatralny, rozpoczęty 31 sierpnia spektaklem Margules. Nieobecność (Scena InVitro / Centrum Kultury, Lublin), a zakończony dokładnie jedenaście miesięcy później premierowym Amadeuszem (Teatr Dramatyczny, Warszawa).
Żyję, więc piję – Jakub Żulczyk, Informacja zwrotna
Marcin Kania, uzależniony od alkoholu były muzyk i twórca jednego z największych polskich hitów, leczy się w ośrodku „Jutro”. Pewnego dnia budzi się w mieszkaniu swojego syna. Nie wie, skąd tam się wziął; nie wie, dlaczego leży w kałuży krwi, a przede wszystkim nie wie, gdzie jest Piotr. Zapił. Marcin, chcąc odnaleźć syna, wyrusza w podróż nie tylko do różnych miejsc, ale przede wszystkim do własnej przeszłości. Bo to właśnie tam kryją się odpowiedzi.
Głęboki teatralny oddech – Tchnienie (Teatr Narodowy, Warszawa)
Kolejka w Ikei to niekoniecznie dobre miejsce na podejmowanie trudnych tematów, a jednak on znów do tego wraca. Ona reaguje bardzo emocjonalnie, znika na dłuższy czas, próbując ochłonąć. Co mogło spowodować tak gwałtowną reakcję? Dziecko. Dziecko, którego co prawda jeszcze nie ma, ale już toczą się dyskusje, czy w ogóle powinno pojawić się na świecie.
Chce się żyć – Kimberly Akimbo (Teatr Stary, Lublin)
Kimberly to dziewczyna prowadząca pozornie normalne życie: chodzi do szkoły, kłóci się z rodzicami, ma marzenia, które chciałaby spełnić. Jest jednak coś, co odróżnia ją od innych nastolatków – Kim zmaga się z nieuleczalną chorobą. Młoda duchem i wiekiem, zamknięta jest w ciele staruszki. Progeria to wrodzona i uwarunkowana genetycznie choroba powodująca przyspieszony proces starzenia. W ciągu roku wiek osoby chorej na zespół Hutchinsona-Gilforda zmienia się o 8-10 lat, stąd średnia długość życia wynosi wówczas ok. 13 lat.
W spirali zła – Katarzyna Zyskowska, Historia złych uczynków
Nina w poszukiwaniu lepszej przyszłości przeprowadza się do Warszawy. Prowadzi spokojne, uporządkowane życie… dopóki nie poznaje Miłosza – przystojnego, inteligentnego wykładowcy, dumy uczelni. Dziewczyna szybko traci dla niego głowę, jednak granice w ich związku coraz częściej są przekraczane.
Ewakuacja z Targówka – Grand Musical Hotel (Teatr Rampa, Warszawa)
Grupa Polaków zbiera się na lotnisku, żeby wyruszyć tanimi liniami Rampa Airlines na tydzień metamorfozy. Jednocześnie chcą też uciec od szalejącej pandemii i swoich prywatnych problemów. Jednak w trakcie lotu dochodzi do turbulencji i samolot – zamiast na greckiej wyspie Nudos – musi awaryjnie wylądować na warszawskim Targówku. Tam niedoszli kuracjusze znajdują dawny teatr muzyczny, obecnie przebranżowiony na hotel.
Świeża krew – Little Shop of Horrors (Teatr Muzyczny Proscenium / Scena Relax, Warszawa)
Little Shop of Horrors to historia Seymoura Krelborna – niewymagającego zbyt wiele od swojego życia pracownika kwiaciarni, która przez brak klientów chyli się ku upadkowi. Jednak do chłopaka uśmiecha się szczęście: dzięki odkryciu tajemniczej rośliny Seymour staje się lokalną gwiazdą, biznes prosperuje coraz lepiej, a śliczna koleżanka z pracy zaczyna spoglądać na niego przychylnym okiem. Niestety, wraz ze wzrostem rośliny mnożą się kolejne problemy, a krwi, którą żywi się Audrey II, jedynie ubywa…
Wycinki z Bułhakowa – Mistrz i Małgorzata (Teatr Muzyczny im. Danuty Baduszkowej, Gdynia)
Mistrz i Małgorzata – dzieło życia Michaiła Bułhakowa, powieść w powieści, jedna z najważniejszych książek XX wieku. Liczba wątków zawartych w tej historii sprawia, że już sama adaptacja może sprawić niemały problem, natomiast stworzenie musicalu na bazie tego materiału wydaje się już zupełnie karkołomnym zadaniem. Tego wyzwania podjęli się jednak Janusz Józefowicz, Janusz Stokłosa, Jurij Riaszencew oraz Andrzej Poniedzielski.
Podsumowanie 2021 roku
2021 rok, podobnie jak jego poprzednik, krył się w cieniu szalejącej pandemii. Zamknięte teatry, kina czy kluby muzyczne nie sprzyjały aktywnościom kulturalnym – zwłaszcza że wydarzenia odbywające się online szybko straciły na atrakcyjności. Dlatego starałam się maksymalnie wykorzystywać czas, kiedy kultura się otwierała – ekran telefonu czy komputera nigdy jednak nie zastąpi emocji, które towarzyszyły mi na koncertach czy spektaklach „na żywo”.