Kolejka w Ikei to niekoniecznie dobre miejsce na podejmowanie trudnych tematów, a jednak on znów do tego wraca. Ona reaguje bardzo emocjonalnie, znika na dłuższy czas, próbując ochłonąć. Co mogło spowodować tak gwałtowną reakcję? Dziecko. Dziecko, którego co prawda jeszcze nie ma, ale już toczą się dyskusje, czy w ogóle powinno pojawić się na świecie.
Tag: teatr
Chce się żyć – Kimberly Akimbo (Teatr Stary, Lublin)
Kimberly to dziewczyna prowadząca pozornie normalne życie: chodzi do szkoły, kłóci się z rodzicami, ma marzenia, które chciałaby spełnić. Jest jednak coś, co odróżnia ją od innych nastolatków – Kim zmaga się z nieuleczalną chorobą. Młoda duchem i wiekiem, zamknięta jest w ciele staruszki. Progeria to wrodzona i uwarunkowana genetycznie choroba powodująca przyspieszony proces starzenia. W ciągu roku wiek osoby chorej na zespół Hutchinsona-Gilforda zmienia się o 8-10 lat, stąd średnia długość życia wynosi wówczas ok. 13 lat.
Ewakuacja z Targówka – Grand Musical Hotel (Teatr Rampa, Warszawa)
Grupa Polaków zbiera się na lotnisku, żeby wyruszyć tanimi liniami Rampa Airlines na tydzień metamorfozy. Jednocześnie chcą też uciec od szalejącej pandemii i swoich prywatnych problemów. Jednak w trakcie lotu dochodzi do turbulencji i samolot – zamiast na greckiej wyspie Nudos – musi awaryjnie wylądować na warszawskim Targówku. Tam niedoszli kuracjusze znajdują dawny teatr muzyczny, obecnie przebranżowiony na hotel.
Przepis na szczęście – Waitress (Teatr Muzyczny Roma, Warszawa)
Musical Waitress, oparty na filmie z 2007 roku o tym samym tytule, opowiada historię Jenny Hunterson – kelnerki w Tartowni Joe’go. Kobieta jest specjalistką od pieczenia niezwykłych tart o oryginalnych nazwach. Przepisy zazwyczaj odzwierciedlają jej stan ducha. Jenna haruje w pracy, by zadowolić swojego toksycznego męża, Earla, któremu regularnie musi oddawać swoją wypłatę. Na domiar złego pewnego dnia dowiaduje się, że będzie miała z nim dziecko.
Trzeba zabić tę miłość – Małe zbrodnie małżeńskie (Scena Relax, Warszawa)
Gilles próbuje wrócić do siebie po wypadku, w wyniku którego stracił pamięć. W odnalezieniu samego siebie pomaga mu jego żona, Lisa. Jednak zagubiony mężczyzna i czuła, troskliwa kobieta nie są jedynymi twarzami dwójki bohaterów.
Korona krwi i obłędu – Król Lear (Teatr Dramatyczny, Warszawa)
Król Lear, zmęczony wieloma latami panowania, postanawia podzielić swoje królestwo między trzy córki. Pyta je zatem, jakim darzą go uczuciem. Dwie starsze raczą go pochlebstwami, z kolei trzecia, najmłodsza, jest wobec ojca szczera, za co spotyka ją kara – zostaje wydziedziczona, a jej część ziem przypada w udziale Goneryli i Reganie.
Historia brokatem i cekinami obsypana – Bitwa o tron. Musicalowy talent show (Teatr Syrena, Warszawa)
Co łączyło Henryka Walezego, Stefana Batorego, Zygmunta III Wazę, Władysława IV Wazę, Jana Kazimierza, Jana III Sobieskiego, Augusta Mocnego oraz Stanisława Augusta Poniatowskiego? Wszyscy byli władcami Polski wybranymi na drodze elekcji – czyli głosami szlachty. Jednak w Bitwie o tron została przyjęta konwencja „talent show”: zwycięzca może być tylko jeden, a o wyniku końcowym decydują widzowie.
Patent na młodzież – Sposób na Alcybiadesa (Teatr im. Juliusza Osterwy, Lublin)
Akcja kultowej powieści Edmunda Niziurskiego rozgrywa się w latach 60. XX wieku w męskiej szkole im. Samuela Bogumiła Lindego w Warszawie. Perypetie uczniów marzących o tym, by skończyć edukację, wkładając w to minimum wysiłku, były bliskie pokoleniu naszych rodziców. Obecny system edukacji uległ już zmianom, współczesna młodzież też nie przypomina już swoich rówieśników sprzed kilkudziesięciu lat. Jak zatem przedstawić tę historię młodym odbiorcom, by wzbudzić w nich iskierkę zainteresowania? Otóż trzeba znaleźć na nich sposób.
Utopia w pastelowej bańce – Nad Niemnem (Teatr im. Juliusza Osterwy, Lublin)
„Zmora licealistów”, „lektura przerażająco nużąca, mdła i nieciekawa”, „z tej książki po prostu wieje nudą”, „emocji jest tam mniej niż na grzybobraniu”, „N jak nuda, N jak Nad Niemnem. Przypadek?”, „czytanie tej książki bolało”, „Nad Niemnem to powszechnie przyjęty synonim nudy w literaturze”, „największy koszmar ogólniaka”… Brzmi znajomo?
Normalna polska rodzina – Ich czworo (Teatr im. Juliusza Osterwy, Lublin)
Ich czworo to jedna z najpopularniejszych sztuk autorstwa Gabrieli Zapolskiej. Wielokrotnie wznawiana od 1907 roku, przedstawia historię trójkąta miłosnego, w który zostaje zamieszana również czwarta osoba. Zapolska w swoim dramacie chciała ukazać obłudę i fałszywą moralność ludzi pochodzących z ówczesnej klasy mieszczańskiej.